Życie zaklęte w pamięci diament,
Stron tak dalekich,
Dymem zasnutych w jaśminach białych
W gwiazdach bocianich.
W słowach dźwięczących na starą nutę.
W tej ziemi czarnej co perła lśni
W wodzie z potoku obmywa oczy,
Po twarzy sine spływają łzy starym strumieniem,
Gorzkimi jak popiół.
I pali wciąż ta tęsknota w modlitwy słowach,
Zaklęcia znane sercem pamięci otwarte wrota.
Odwracam głowę i widzę- diament.
:) Nieoszlifowany diament.....ale jakże piękne ma serce :))))
OdpowiedzUsuńWiem Ewuś kochanie :* dziękuję
OdpowiedzUsuń